Predica di a rustaghja1
Simonu u cioncu circava una flicaghja
Ghjunghji lu preti : O preti, ùn vò più in piaghja.
- È parchì, caru Simonu?
- Aghju persu la rustaghja.
- Lascia fà, lu me cumpari,
Vogliu fà trimà l’altari.
Frateddi cari, s’hè pers’ una rustaghja.
Chì l’hà la renda : l’hà trova ‘nna flicaghja ;
Rimitti la dumani,
Sinnò boia ùn si n’impiaghja ;
O sintiti ciò chè dicu,
Si nò, vi maladicu.
Una rustaghja si sà quant’edda costa :
Ci vol’ carbonu è farru à bedda posta ;
È ci vol’ meza ghjurnata,
Par avè la ben’ cumposta :
Dunqua deti la à u patronu :
La rustaghja di Simonu.
Veni lu branu, è c’hè la dibbiera ;
Veni l’estati, è c’hè la diraschera ;
Si tù ùn hai la tò rustaghja,
À nissunu la pò chera ;
S’edda veni d’andà in piaghja,
Comu fà senza rustaghja ?
(…)
Tuttu u Furciolu ludava stu sirmonu ;
Ma u più cuntentu qual’ era pò ? Simonu.
- N’hà ma’ ntesu lu Forciolu ?
O ! lu latru ! ma chì tonu !
- È mortu eiu, dissi lu preti,
Ma’ da più ni sintareti.
Di sti sirmoni nissunu ni pò fà :
Ni sfidu tutti li preta di lu di quà ;
Venga quì u seminaristu,
Venga quì cù u so rabà !
S’è mi vogliu scuzzulà,
Tandu sì chì sintarà.
(Poesie Giocose in lingua vernacola della pieve d’Ornano, Imp. La Mulatière, Aix-en-Provence, 1973, p. 122).
1. Issa puesia hè diventata una canzona assai cunnisciuta, chjamata « A rustaghja » o ancu « Chant de bûcherons ». Pocu sanu ch’ella hè stata scritta da Mgre de la Foata. Cum’ellu a scrive Rinatu Coti : « Quand’eddu si canta a canzona di u pueta cridendu ch’edda esisti da sempri è ch’edda veni da u populu stessu, tandu si pò accirtà chì u pueta hè di i maiò, è segnu chì a so voci hè quidda di u populu sò di listessu ceppu. » (Cunfarenza fatta in Azilonu u 7 aostu 1999 da cilibrà u cintinariu di a morti di Mgri Matteu di la Fuata). D’altronde, issa canzona face parte di u ripertoriu sardu di canti corsi, chjamatu « A Corsicana » (Cf. Isuli sureddi, Corsica Sardegna, Deux îles en miroir, Musée de la Corse, Carlo Delfino editore, Corti, Sassari, 2008, p. 180).